Een bevriende kunstenaar vertelde mij dat ze voor zes weken naar een kliniek ging. Ik vond het op een bepaalde manier ingrijpend en wilde haar bijstaan. Maar wat kon ik doen - het was immers haar proces. Wat ik wist was dat ze elke dag vroeg op moest staan voor het dagprogramma en dat vond ze niet fijn. Nu houd ik ook van een rustig ochtendritme, dus ik dacht: wat als ik met haar mee doe en elke ochtend vroeg opsta om een tekening voor haar te maken…  

​

55 dagen maakte ik een cirkel tekening op een vierkant vel - wat hoekig is zacht maken - beginnend in donkere achtergrond en gaandeweg lichter, zoals ik mij haar proces voorstelde. Bij elke tekening schreef ik datum en mijn starttijd, en een kleine notitie. Dezelfde dag deed ik het op de post in een zelfgemaakte envelop. Zelfs toen ik naar mijn broer en schoonzus in Mexico ging om hun tweeling te verwelkomen. Toen ik mijn broer om postzegels vroeg keek hij me raar aan; wil je hier iets op de post doen? 

​

Later begreep ik van haar dat ze alle deelnemers aan het programma een tekening meegegeven heeft.  

Zo druppelt het verder; een mooie gedachte…